อย่างที่เราทราบกันดีว่าหลายคนถูกรบกวนจากการเป่าไมโครโฟนโดยไม่ได้ตั้งใจและการเสริมเสียงที่คลุมเครือเมื่อเข้าร่วมการประชุมหรือกล่าวสุนทรพจน์ ดังนั้นวิธีการเลือกไมโครโฟนและใช้อย่างสมเหตุสมผลเมื่อสร้างโครงการเสริมสร้างเสียงในห้องประชุมคืออะไร? ต่อไปนี้เป็นการวิเคราะห์สำหรับคุณทีละคน: โดยปกติแล้วเสียงในห้องประชุมจะต้องมีความสว่างชัดเจนและดังปานกลาง เมื่อตั้งค่าสถานที่วิทยากรไม่สามารถไปที่ไซต์เพื่อออดิชั่นได้ ดังนั้นเพื่อให้ได้เอฟเฟกต์เสียงที่สดใสและชัดเจนระหว่างการเสริมกำลังเสียงสด (ความดังเหมาะสม แต่ไม่ใช่ความต้องการในการร้องโหยหวน) จึงมีความรู้ระดับหนึ่งในการเลือกและการจัดวางไมโครโฟน
1. ทางเลือกของไมโครโฟน
เนื่องจากไมโครโฟนที่แตกต่างกันมีผลกระทบที่แตกต่างกันในแหล่งกำเนิดเสียงที่แตกต่างกันจึงจำเป็นต้องมีความเข้าใจอย่างถ่องแท้เกี่ยวกับคุณสมบัติทางเทคนิคคุณภาพการทำงานและโอกาสที่เกี่ยวข้องของไมโครโฟนก่อนที่จะเลือกไมโครโฟน นอกจากตัวบ่งชี้อิเล็กโทรอะคูสติกเช่นความไวของไมโครโฟนแล้วควรพิจารณาการจับคู่ของอิมพีแดนซ์เอาต์พุตและอิมพีแดนซ์อินพุตของมิกเซอร์ลักษณะทิศทางของไมโครโฟนลักษณะการตอบสนองความถี่และรูปร่างของไมโครโฟนในห้องประชุมด้วย .
เท่าที่เกี่ยวข้องกับทิศทางรูปทรง supercardioid เหมาะสำหรับการรับเสียงที่อยู่ไกลรูปทรงคาร์ดิออยด์เหมาะสำหรับสถานการณ์ส่วนใหญ่และไมโครโฟนแบบไม่มีทิศทางไม่เหมาะสำหรับการรับเสียงพูดเพราะเรียบง่ายจะทำให้เกิดเสียงสะท้อน นอกจากนี้ในห้องประชุมคุณต้องเลือกไมโครโฟนที่มีลักษณะทิศทางที่เหมาะสมตามแผนของลำโพง สำหรับระบบเสริมกำลังเสียงของการวางแผนแบบรวมศูนย์หรือกึ่งรวมศูนย์ลักษณะทิศทางของไมโครโฟนควรเป็นแบบคาร์ดิออยด์หรือซูเปอร์คาร์ดิออยด์ สำหรับระบบเสริมกำลังเสียงของการวางแผนแบบกระจายอำนาจโดยปกติควรเลือกไมโครโฟนแบบคาร์ดิออยด์ เวลาก้องของห้องโถงไม่นานเกินไป คุณยังสามารถเลือกไมโครโฟนแบบไม่มีทิศทาง เมื่อแหล่งกำเนิดเสียงอยู่ใกล้ไมโครโฟนมากคุณสามารถใช้ตัวบ่งชี้ทางเทคนิคเพื่อกำจัดเอฟเฟกต์การพูดระยะใกล้ของไมโครโฟนแบบคาร์ดิออยด์ที่พูดระยะใกล้ได้
เท่าที่เกี่ยวข้องกับลักษณะการตอบสนองความถี่ของไมโครโฟนไมโครโฟนที่มีเป้าหมายคงที่ต่ำกว่าเล็กน้อยและลักษณะชั่วคราวที่ดีมักจะดีกว่าไมโครโฟนที่มีเป้าหมายคงที่สูงกว่าเล็กน้อยและมีลักษณะชั่วคราวที่ไม่ดี คนสองคนไมโครโฟนที่มีการตอบสนองความถี่สม่ำเสมอและราบรื่นจากความถี่ต่ำไปสูงจะดีกว่าย่านความถี่หนึ่งเนื่องจากบางส่วนที่โดดเด่นอาจทำให้เกิดเสียงหอนได้เช่นกัน
นอกจากนี้เสียงที่น่าเบื่อมักจะรุนแรงขึ้นเนื่องจากความใกล้ชิดของไมโครโฟน แน่นอนว่าสามารถชดเชยได้ด้วยการพิสูจน์อักษรอิเล็กทรอนิกส์ (ในวงจรการส่งสัญญาณเสียง) สิ่งนี้ไม่มีผลต่อเสียงที่เบาเกินไป แต่มีข้อ จำกัด ในการเคลื่อนไหวด้านหน้าและด้านหลัง ระยะห่างระหว่างลำโพงและไมโครโฟนต้องคงที่มิฉะนั้นจะมีส่วนประกอบความถี่ต่ำ เปลี่ยนและอัตราส่วนระหว่างเสียงโดยตรงกับเสียงก้อง (ในสนามเสียงที่ "มีชีวิตชีวา" พร้อมกับสภาพอะคูสติก) ก็จะเปลี่ยนไปด้วย
ไมโครโฟนที่มียอดจำนวนมากระหว่าง 6000 ถึง 9000 เฮิรตซ์จะทำให้สำเนียงของพี่น้องมีลักษณะเหมือนฟันมากขึ้น แน่นอนคุณสามารถใช้วิธีการทางอิเล็กทรอนิกส์ในการพิสูจน์อักษรได้ แต่คุณต้องจ่ายสำหรับมูลค่าของจุดตายที่ด้านบน ดังนั้นโดยปกติไม่จำเป็นต้องใช้ไมโครโฟนคุณภาพสูงในห้องประชุมเพียงแค่ไมโครโฟนที่มีการตอบสนองที่ราบรื่น เท่าที่เกี่ยวข้องกับโครงสร้างภายในของไมโครโฟนไมโครโฟนแบบขดลวดเคลื่อนที่มักใช้ในการเสริมแรงเสียงในห้องประชุมในอดีต ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาด้วยการขยายตัวและการขยายโต๊ะประชุมให้มากขึ้นปัจจุบันพวกเขาส่วนใหญ่เลือกใช้ไมโครโฟนคอห่านคอนเดนเซอร์ ด้วยวิธีนี้เมื่อโต๊ะประชุมค่อนข้างกว้างลำโพงจะไม่ถูกดันไปที่ด้านข้างของโต๊ะและจะไม่มีเสียงดังขึ้น นอกจากนี้หัวไมโครโฟนของไมโครโฟนคอนเดนเซอร์มีขนาดค่อนข้างเล็กจนไม่บังหน้าลำโพงก็เป็นสาเหตุหนึ่งของการเลือกใช้เช่นกัน
สรุปได้ว่านอกเหนือจากความต้องการพิเศษแล้วห้องประชุมมักจะแนะนำให้ใช้การตอบสนองความถี่กว้างลักษณะการส่งสัญญาณตอบสนองความถี่ที่สม่ำเสมอไมโครโฟนแบบคาร์ดิออยด์คอห่านคอนเดนเซอร์ที่ราบรื่นและมีการบิดเบือนต่ำ
2. ตำแหน่งของไมโครโฟน
โดยปกติการจัดวางไมโครโฟนในห้องประชุมจะแบ่งออกเป็น 450 ประเภท ได้แก่ การจัดวางบนเดสก์ท็อปและการวางขาตั้งไมโครโฟน เมื่อวางไมโครโฟนบนเดสก์ท็อปให้สังเกตมุมและระยะห่างระหว่างปากของลำโพงและไมโครโฟน ควรจัดแกนกลางของไมโครโฟนให้ตรงกับปากของลำโพง ในขณะนี้ลักษณะการตอบสนองความถี่ของเอาต์พุตไมโครโฟนดีที่สุด ยิ่งส่วนที่อยู่ใกล้กับแกนกลางมากเท่าใดลักษณะการตอบสนองความถี่ก็จะยิ่งแย่ลงการสูญเสียเสียงแหลมที่รุนแรงมากขึ้นและการลดแรงดันขาออกของไมโครโฟน โดยปกติไมโครโฟนคาร์ดิออยด์มุมระหว่างปากและแกนกลางจะอยู่ภายใน XNUMX สเกล
เมื่อพูดในห้องประชุมเพื่อเพิ่มความชัดเจนในการพูดไมโครโฟนควรอยู่ห่างจากปาก 20-30 ซม. หากอยู่ใกล้เกินไปจะแสดงสำเนียงสเปรย์ความถี่ต่ำได้ง่ายซึ่งจะส่งผลต่อความชัดเจนของเสียง หากอยู่ไกลเกินไปไมโครโฟนจะรับแสงสะท้อนมากเกินไปและเสียงสะท้อนกลับอาจทำให้เกิดเสียงหอนได้ง่าย ในขณะนี้หากกดมิกเซอร์ต่ำเกินไปความดังจะไม่เป็นไปตามความต้องการผู้ชมจะไม่ได้ยินเนื้อหาอย่างชัดเจนและแรงดันมีขนาดใหญ่เกินไปและง่ายต่อการกรีดร้อง ดังนั้นจึงเป็นเรื่องสำคัญมากที่จะต้องประมาณช่วงเวลาการพูดของผู้พูดอย่างแม่นยำเมื่อวางไมโครโฟน
เมื่อมีคนคุยกันหลายคนและต้องวางไมโครโฟนหลายตัวระยะห่างระหว่างไมโครโฟนควรมากกว่า 3 เท่าของระยะห่างระหว่างแหล่งกำเนิดเสียงและไมโครโฟน (นั่นคือเกณฑ์ 3: 1 เป็นที่พอใจ) เพื่อลดเฟส สัญญาณรบกวนเมื่อสัญญาณถูกเพิ่ม ปรากฏการณ์.
เมื่อบุคคลใดพูดและจำเป็นต้องใช้ไมโครโฟนสองตัวขึ้นไปเพื่อรับเสียง (เช่นการกล่าวคำสั่ง) ไมโครโฟนสองตัวขึ้นไปควรอยู่ใกล้กันมากที่สุดและระยะห่างระหว่างไมโครโฟนแต่ละตัวกับแหล่งกำเนิดเสียง (ปากของลำโพง ) ควรรักษาพยายามให้แบนที่สุดเพื่อหลีกเลี่ยงการรบกวนของเฟสเมื่อสัญญาณถูกเพิ่ม ในขณะนี้ให้ความสนใจเป็นพิเศษกับเฟสไมโครโฟนทั่วไป ยกตัวอย่างไมโครโฟนสองตัว หากเสียงของไมโครโฟนสองตัวไม่ดังเท่ากับไมโครโฟนตัวใดตัวหนึ่งแสดงว่าไมโครโฟนสองตัวอยู่ในเฟส ในขณะนี้จำเป็นต้องปรับเฟสของไมโครโฟนหนึ่งตัว โดยทั่วไปปัญหาอยู่ที่สายไมโครโฟน เพียงแค่ปรับการเดินสายของไมโครโฟน เมื่อวางขาตั้งไมโครโฟนเนื่องจากขาตั้งไมโครโฟนหลายตัวเป็นขาตั้งกล้องควรคาดจุดศูนย์ถ่วงของไมโครโฟนที่ปลายขาข้างหนึ่งหลังจากติดตั้งไมโครโฟนแล้ว นอกจากนี้ไม่ควรลากแกนที่เคลื่อนย้ายได้ของไมโครโฟนที่ติดตั้งไว้ยาวเกินไปเพื่อป้องกันไม่ให้ไมโครโฟนเกินจุดศูนย์ถ่วง ตัวยึดตกนอกเครื่องชั่ง
3. การทดสอบเสียงของไมโครโฟน
เนื่องจากลักษณะเฉพาะของห้องประชุมในกรณีส่วนใหญ่จึงไม่สามารถให้ผู้พูดมาที่สถานที่เพื่อทดสอบเสียงได้ (เช่นผู้นำพูด) ดังนั้นเพียงแค่ปรับระดับเสียงตามระดับเสียงของบุคคลปกติ และพยายามทำให้ประโยคแรกของผู้พูดมาถึง ระดับเสียงปานกลาง (ขนาดของเสียงปานกลางโดยไม่มีเสียงหอน) แต่ต้องมีความสามารถในการปรับสภาพเพียงพอ แต่ถ้ามีไมโครโฟนหลายตัวจูนเนอร์จะต้องทำการปรับแต่งซ้ำ ๆ ระหว่างมิกเซอร์และไมโครโฟนซึ่งเป็นปัญหามากและใช้พลังงานต่ำ
นี่คือเคล็ดลับเล็ก ๆ น้อย ๆ นั่นคือการวางไมโครโฟนในอนาคตวางเฟดเดอร์มิกเซอร์ของไมโครโฟนทั้งหมดไว้ที่ตำแหน่งต่ำสุดปรับปุ่มขยายไปที่ตำแหน่งที่เล็กที่สุดจากนั้นปรับเพาเวอร์แอมป์ให้อยู่ในตำแหน่งที่เหมาะสมสำหรับการใช้งานตามปกติ และตั้งค่ามิกเซอร์เป็นหลักกดเอาต์พุตเป็น 0dB จากนั้นดันเฟดเดอร์ของไมโครโฟนที่สอดคล้องกันไปที่ระดับสูงสุดของช่องสัญญาณ (โดยปกติคือ 10-12dB สำหรับมิกเซอร์) จากนั้นค่อยๆปรับปุ่มรับสัญญาณของไมโครโฟน บนมิกเซอร์และตรวจสอบเสียงอย่างระมัดระวังจนกว่าคุณจะได้ยินเสียงโหยหวนเล็กน้อยให้เลื่อนปุ่มกลับ 3dB จากนั้นดึงเฟดเดอร์กลับไปที่ 0dB ด้วยวิธีนี้ไมโครโฟนสามารถมั่นใจได้ว่าลำโพงมีระดับเสียงและความดังที่น่าพอใจ แต่ก็ไม่ทำให้เกิดเสียงหอน เมื่อเสียงของลำโพงมีขนาดเล็กจะมีระยะขอบที่เพียงพอ (13dB) สำหรับการปรับแต่ง ทิ้งไมโครโฟนอื่นด้วยวิธีเดียวกัน หลังจากปรับค่านี้แล้วการเปิดไมโครโฟนหลายตัวพร้อมกันจะไม่ทำให้เกิดเสียงหอน
สินค้าอื่น ๆ ของเรา:
