1. อินเทอร์เฟซ TRS
คนส่วนใหญ่อาจไม่รู้ว่ามันคืออะไรในครั้งแรกที่ได้ยิน แต่ตราบใดที่คุณวางของจริงไว้ข้างหน้าคุณ ทุกคนก็จะรู้ว่ามันคืออะไร ที่จริงแล้ว สิ่งที่พบบ่อยที่สุดที่เราเห็นในชีวิตประจำวันคือตัวเชื่อมต่อ TRS ขั้วต่อมีลักษณะเป็นทรงกระบอก โดยปกติจะมีสามขนาด: 1/4" (6.3 มม.), 1/8" (3.5 มม.), 3/32" (2.5 มม.) ) โดยทั่วไปของเราคือขั้วต่อขนาด 3.5 มม.
ขั้วต่อ TRS ขนาด 2.5 มม. เคยเป็นที่นิยมในชุดหูฟังโทรศัพท์มือถือ แต่ตอนนี้หายากแล้ว อินเทอร์เฟซของชุดหูฟังนั้นถูกครอบงำโดยอินเทอร์เฟซ 3.5 มม. ตัวเชื่อมต่อ 6.3 มม. นั้นพบได้ทั่วไปในอุปกรณ์ระดับมืออาชีพและชุดหูฟังระดับไฮเอนด์มากมาย แต่ตอนนี้ชุดหูฟังระดับไฮเอนด์จำนวนมากได้เริ่มเปลี่ยนไปใช้ตัวเชื่อมต่อ 3.5 มม. ความหมายของ TRS คือ ปลาย (สัญญาณ), วงแหวน (สัญญาณ), สลีป (พื้น) ซึ่งเป็นตัวแทนของการติดต่อทั้งสามของข้อต่อนี้ตามลำดับ สิ่งที่เราเห็นคือเสาโลหะสามส่วนคั่นด้วยวัสดุฉนวนสองส่วน ดังนั้นตัวเชื่อมต่อ 3.5 มม. และตัวเชื่อมต่อ 6.3 มม. จึงเรียกว่า "แกนสามขนาดเล็ก" และ "สามคอร์ใหญ่"
2. โครงสร้างของ "บิ๊กสามแกน"
อินเทอร์เฟซ TRS เป็นรูกลม ซึ่งด้านในตรงกับขั้วต่อ และยังมีหน้าสัมผัสสามช่องซึ่งคั่นด้วยวัสดุฉนวนด้วย บางคนบอกว่าไม่มีปลั๊กสี่ขา? ถูกต้อง ปลั๊กสี่ขาที่เราเห็นในหูฟังหรือวอล์คแมน แกนพิเศษใช้เพื่อส่งสัญญาณเสียงหรือสัญญาณควบคุม นอกจากนี้ยังมีปลั๊ก 3.5 มม. แบบสี่คอร์สำหรับหูฟังที่ใช้ส่งสัญญาณแบบบาลานซ์ ปลั๊ก "ขนาดใหญ่สามขา" ขนาด 6.3 มม. สามารถใช้เพื่อส่งสัญญาณที่สมดุลหรือสัญญาณสเตอริโอที่ไม่สมดุล กล่าวคือ มันสามารถส่งสัญญาณที่สมดุลเช่นอินเทอร์เฟซแบบสมดุล XLR ที่เราจะพูดถึงในภายหลัง แต่ค่าใช้จ่ายในการทำ สายเคเบิลบาลานซ์ค่อนข้างสูง สูง ดังนั้นจึงมักใช้กับอุปกรณ์เครื่องเสียงระดับมืออาชีพระดับไฮเอนด์เท่านั้น
3. สายกีต้าร์ไฟฟ้า TRS ขนาด 6.3 มม. แบบ XNUMX คอร์
แน่นอน เนื่องจากสามารถเพิ่มแกนได้ แกนก็สามารถลดขนาดลงได้เช่นกัน สามารถใช้ขั้วต่อ TRS แบบ XNUMX คอร์เพื่อส่งสัญญาณเสียงโมโนที่ไม่สมดุล ตัวอย่างเช่น สายเคเบิลสำหรับกีตาร์ไฟฟ้าเป็นสายเคเบิล TRS แบบ XNUMX คอร์ ดังนั้นจากรูปลักษณ์ของอินเทอร์เฟซ TRS เราไม่ทราบว่ารองรับการส่งสัญญาณแบบสมดุลหรือไม่ จากการนับคอร์เพียงอย่างเดียว เราไม่สามารถแน่ใจได้ว่าคอนเน็กเตอร์ TRS ที่มีสี่คอร์ขึ้นไปรองรับการส่งแบบสมดุล สถานการณ์เฉพาะขึ้นอยู่กับอุปกรณ์
4. อินเทอร์เฟซ RCA
นอกจากนี้ยังพบได้ทั่วไปในชีวิตประจำวันของเรา และโดยทั่วไปมีอยู่ในอุปกรณ์ต่างๆ เช่น ลำโพง ทีวี เพาเวอร์แอมป์ และเครื่องเล่นดีวีดี ตั้งชื่อตามตัวย่อภาษาอังกฤษของ Radio Corporation of America (Radio Corporation of America) ในปี 1940 บริษัทได้แนะนำอินเทอร์เฟซนี้ออกสู่ตลาดและใช้เพื่อเชื่อมต่อเครื่องบันทึกเสียงและลำโพง ดังนั้นจึงเรียกอีกอย่างว่าอินเทอร์เฟซ PHONO ของยุโรป ตัวเชื่อมต่อที่เราคุ้นเคยเรียกว่า "หัวบัว"
ขั้วต่อ RCA ของ "หัวบัว"
อินเทอร์เฟซ RCA ใช้โคแอกเซียล [นิยามโคแอกเซียลดังแสดงในรูปด้านล่าง] เพื่อส่งสัญญาณ แกนกลางใช้เพื่อส่งสัญญาณ และชั้นสัมผัสที่ขอบด้านนอกใช้สำหรับต่อสายดิน สาย RCA แต่ละสายมีหน้าที่ในการส่งสัญญาณเสียงของหนึ่งช่องสัญญาณ ดังนั้นคุณจึงสามารถใช้จำนวนสาย RCA ที่ตรงกับความต้องการที่แท้จริงของช่องสัญญาณได้ ตัวอย่างเช่น ในการตั้งค่าสเตอริโอสองช่องสัญญาณ จำเป็นต้องใช้สาย RCA สองสาย
5. นิยามโคแอกเซียล
โคแอกเซียลของ SPDIF (โคแอกเซียล)
1) เอาต์พุตอินเทอร์เฟซเสียงดิจิตอลโคแอกเซียล
เอาต์พุตอินเทอร์เฟซเสียงดิจิตอลโคแอกเซียลเป็นตัวย่อของ (Sony/Philips Digital InterFace) SONY และอินเทอร์เฟซเสียงดิจิตอลภายในบ้านของ PHILIPS เป็นข้อกำหนดที่ระบุการส่งสัญญาณดิจิทัล สามารถส่งสัญญาณได้หลากหลายและสามารถส่งกระแสข้อมูล LPCM และ Dolby Digital, DTS, สัญญาณเสียงบีบอัดเสียงเซอร์ราวด์เช่น AC-3
SPDIF แบ่งออกเป็นใยแก้วนำแสงและโคแอกเซียลจากสื่อส่งสัญญาณ อันที่จริงแล้ว สัญญาณที่พวกมันสามารถส่งได้นั้นเหมือนกัน แต่ตัวพาหะนั้นต่างกัน และหน้าตาของอินเตอร์เฟสและการเชื่อมต่อก็ต่างกันด้วย ตราบใดที่สัญญาณไฟฟ้าถูกแปลงเป็นสัญญาณออปติคัล ก็สามารถส่งผ่านใยแก้วนำแสง (Optical) ได้ การส่งสัญญาณออปติคอลเป็นเทรนด์ที่ได้รับความนิยมในอนาคต และข้อได้เปรียบหลักคือไม่จำเป็นต้องพิจารณาถึงระดับอินเทอร์เฟซและปัญหาด้านอิมพีแดนซ์ อินเทอร์เฟซมีความยืดหยุ่น และความสามารถในการป้องกันการรบกวนนั้นแข็งแกร่งกว่า
2) อินเทอร์เฟซเสียงโคแอกเซียล (โคแอกเซียล)
Coaxial audio interface (Coaxial) มาตรฐานคือ SPDIF (Sony / Philips Digital InterFace) ซึ่งร่วมกันกำหนดสูตรโดย Sony และ Philips โคแอกเซียลถูกทำเครื่องหมายที่แผงด้านหลังของอุปกรณ์ภาพและเสียง ส่วนใหญ่เพื่อให้การส่งสัญญาณเสียงดิจิตอล ตัวเชื่อมต่อแบ่งออกเป็น RCA และ BNC
เสียงโคแอกเซียลเป็นอินเทอร์เฟซเสียงที่มีฟังก์ชันอินพุตและเอาต์พุตด้วย ต่างจากอินเทอร์เฟซเสียงก่อนหน้า มันรวมอินเทอร์เฟซของไมโครโฟน (อินเทอร์เฟซอินพุต) และอินเทอร์เฟซของชุดหูฟังหรือเสียง (อินเทอร์เฟซเอาต์พุต)
อินเทอร์เฟซเสียงโคแอกเซียล (โคแอกเซียล)
ไฟเบอร์ SPDIF
ใยแก้วนำแสง [ส่วนต่อประสานที่เฟรมตั้งอยู่]
6. ขั้วต่อไฟเบอร์สี่เหลี่ยมและกลม
ชื่อภาษาอังกฤษของอินเทอร์เฟซใยแก้วนำแสงคือ TOSLINK ซึ่งมาจากมาตรฐานทางเทคนิคที่กำหนดโดยโตชิบา (TOSHIBA) และโดยทั่วไปอุปกรณ์จะทำเครื่องหมายเป็น "ออปติคัล" อินเทอร์เฟซทางกายภาพแบ่งออกเป็นสองประเภท ประเภทแรกเป็นแบบหัวสี่เหลี่ยมมาตรฐาน และอีกแบบเป็นแบบหัวกลมที่คล้ายกับขั้วต่อ TRS ขนาด 3.5 มม. ที่พบได้ทั่วไปในอุปกรณ์พกพา เนื่องจากส่งสัญญาณดิจิตอลในรูปแบบของพัลส์แสง จึงเป็นความเร็วในการส่งที่เร็วที่สุดจากมุมมองทางเทคนิค
การเชื่อมต่อไฟเบอร์ออปติกสามารถทำให้เกิดการแยกไฟฟ้า ป้องกันสัญญาณรบกวนดิจิตอลจากการถูกส่งผ่านสายกราวด์ และช่วยปรับปรุงอัตราส่วนสัญญาณต่อสัญญาณรบกวนของ DAC อย่างไรก็ตาม เนื่องจากต้องใช้พอร์ตเปล่งแสงและพอร์ตรับสัญญาณ และการแปลงตาแมวของทั้งสองพอร์ตนี้ต้องใช้โฟโตไดโอด จึงไม่มีการสัมผัสกันอย่างใกล้ชิดระหว่างไฟเบอร์ออปติกและโฟโตไดโอด ซึ่งจะทำให้เกิดความผิดเพี้ยนแบบดิจิทัลที่กระวนกระวายใจ และสิ่งนี้ การบิดเบือนถูกซ้อนทับ ควบคู่ไปกับการบิดเบือนในกระบวนการแปลงโฟโตอิเล็กทริก มันแย่กว่าโคแอกเซียลมากในแง่ของการกระวนกระวายใจดิจิทัล ดังนั้นตอนนี้อินเทอร์เฟซใยแก้วนำแสงจึงค่อยๆจางหายไปจากการมองเห็นของผู้คน
7. อินเทอร์เฟซ XLR ของอินเทอร์เฟซ AEX/EBU
หรือที่รู้จักกันในชื่อ "Cannon mouth" ทั้งนี้เป็นเพราะบริษัท Cannon Electric ที่ก่อตั้งโดย James H. Cannon เป็นผู้ผลิตดั้งเดิม ผลิตภัณฑ์แรกสุดของพวกเขาคือซีรีส์ "cannon X" ต่อมา ผลิตภัณฑ์ที่ปรับปรุงได้เพิ่มอุปกรณ์ล็อค (Latch) ดังนั้นจึงเพิ่ม "L" หลัง "X" ต่อมาได้มีการเพิ่มซีลยางรอบๆ หน้าสัมผัสโลหะของข้อต่อ (ส่วนผสมของยาง) ดังนั้นให้เติม "R" ต่อจาก "L" ผู้คนนำอักษรตัวพิมพ์ใหญ่สามตัวมารวมกันและเรียกตัวเชื่อมต่อนี้ว่า "ตัวเชื่อมต่อ XLR"
อินเทอร์เฟซ XLR สามคอร์ทั่วไป
แอมป์บางตัวจะมีช่องเสียบหูฟัง XLR แบบบาลานซ์สี่คอร์
ปลั๊ก XLR ที่เรามักจะเห็นคือ 3-pin แน่นอนว่ายังมี 2-pin, 4-pin, 5-pin และ 6-pin ตัวอย่างเช่น ในสายหูฟังระดับไฮเอนด์ เราจะเห็นขั้วต่อ XLR แบบบาลานซ์สี่พินด้วย อินเทอร์เฟซ XLR เหมือนกับอินเทอร์เฟซ TRS "ขนาดใหญ่สามคอร์" ซึ่งสามารถใช้เพื่อส่งสัญญาณเสียงที่สมดุล ในที่นี้เราจะพูดสั้นๆ เกี่ยวกับสัญญาณที่สมดุลและสัญญาณที่ไม่สมดุล หลังจากแปลงคลื่นเสียงเป็นสัญญาณไฟฟ้าแล้ว หากส่งโดยตรง จะเป็นสัญญาณที่ไม่สมดุล หากสัญญาณเดิมกลับด้าน 180 องศา จากนั้นส่งสัญญาณเดิมและสัญญาณกลับด้านพร้อมกัน จะเป็นสัญญาณที่สมดุล การส่งสัญญาณแบบบาลานซ์คือการใช้หลักการของการยกเลิกเฟสเพื่อลดการรบกวนอื่นๆ ระหว่างการส่งสัญญาณเสียง แน่นอน อินเทอร์เฟซ XLR เหมือนกับอินเทอร์เฟซ TRS "แบบ XNUMX คอร์ขนาดใหญ่" ซึ่งสามารถส่งสัญญาณที่ไม่สมดุล เราจึงมองไม่เห็นว่าส่งสัญญาณประเภทใดจากอินเทอร์เฟซ
**ในแง่ของอินเทอร์เฟซเสียงดิจิตอล เรากำลังพูดถึงโปรโตคอลหรือมาตรฐานการส่งสัญญาณมากกว่า จากลักษณะทางกายภาพของอินเทอร์เฟซ เป็นการยากที่จะบอกว่าเป็นอินเทอร์เฟซประเภทใด เรามาพูดถึง AES/EBU กันก่อน **
AES/EBU เป็นตัวย่อของ Audio Engineering Society/European Broadcast Union และเป็นมาตรฐานเสียงดิจิทัลระดับมืออาชีพที่ได้รับความนิยมมากกว่า เป็นโปรโตคอลการส่งบิตแบบอนุกรมที่ใช้คู่บิดเกลียวเดียวเพื่อส่งข้อมูลเสียงดิจิตอล ข้อมูลสามารถส่งได้ในระยะทางสูงสุด 100 เมตรโดยไม่ทำให้เท่าเทียมกัน และหากทำให้เท่าเทียมกัน ก็สามารถส่งข้อมูลได้ในระยะทางที่ไกลกว่า
อินเทอร์เฟซทางกายภาพ AES/EBU ที่พบบ่อยที่สุดพร้อมอินเทอร์เฟซ XLR สามคอร์
AES/EBU ให้ข้อมูลเสียงสองช่องสัญญาณ (ควอนไทซ์สูงสุด 24 บิต) ช่องสัญญาณจะถูกตั้งเวลาโดยอัตโนมัติและซิงโครไนซ์ในตัวเอง นอกจากนี้ยังมีวิธีการควบคุมการส่งและการแสดงข้อมูลสถานะ (บิตสถานะช่องสัญญาณ) และความสามารถในการตรวจจับข้อผิดพลาดบางอย่าง ข้อมูลนาฬิกาของมันถูกควบคุมโดยปลายทางการส่งสัญญาณและมาจากบิตสตรีมของ AES/EBU อัตราการสุ่มตัวอย่างมาตรฐานสามแบบคือ 32kHz, 44.1kHz และ 48kHz แน่นอนว่าอินเทอร์เฟซจำนวนมากสามารถทำงานที่อัตราการสุ่มตัวอย่างอื่นๆ ได้
AES/EBU มีอินเทอร์เฟซทางกายภาพมากมาย อินเทอร์เฟซ XLR แบบสามคอร์ที่ใช้บ่อยที่สุดคือ ใช้สำหรับการเชื่อมต่อแบบบาลานซ์หรือดิฟเฟอเรนเชียล นอกจากนี้ยังมีอินเทอร์เฟซเสียงโคแอกเซียลที่ใช้ปลั๊ก RCA ที่จะกล่าวถึงในภายหลัง ซึ่งใช้สำหรับการเชื่อมต่อแบบปลายเดียวที่ไม่สมดุล และใช้ขั้วต่อไฟเบอร์ออปติกเพื่อทำการเชื่อมต่อออปติคัล
S/PDIF เป็นตัวย่อของ Sony/Philips Digital Interconnect Format ซึ่งเป็นโปรโตคอลอินเทอร์เฟซเสียงดิจิทัลสำหรับพลเรือนที่พัฒนาโดย Sony และ Philips เนื่องจากมีการใช้กันอย่างแพร่หลาย มันจึงกลายเป็นมาตรฐานโดยพฤตินัยสำหรับรูปแบบเสียงดิจิทัลของพลเรือน S/PDIF และ AES/EBU มีโครงสร้างต่างกันเล็กน้อย ข้อมูลเสียงอยู่ในตำแหน่งเดียวกันในสตรีมข้อมูล ทำให้ทั้งสองรูปแบบเข้ากันได้ตามหลักการ ในบางกรณี สามารถเชื่อมต่ออุปกรณ์ระดับมืออาชีพ AES/EBU และอุปกรณ์ผู้ใช้ S/PDIF ได้โดยตรง แต่ไม่แนะนำให้ใช้วิธีนี้ เนื่องจากข้อกำหนดทางไฟฟ้าและบิตสถานะช่องมีความแตกต่างกันอย่างมาก เมื่อใช้โปรโตคอลแบบผสม อาจส่งผลที่คาดเดาไม่ได้
อินเทอร์เฟซ S/PDIF พร้อมอินเทอร์เฟซแบบโคแอกเซียลและออปติคัลอาร์ซีเอ
อินเทอร์เฟซ S/PDIF
โดยทั่วไปมีสามประเภท หนึ่งคือ RCA coaxial interface อื่น ๆ คือ BNC coaxial interface และอีกประเภทคือ TOSLINK optical interface ในมาตรฐานสากล S/PDIF ต้องใช้สายเชื่อมต่อ BNC 75 โอห์มในการส่งสัญญาณ อย่างไรก็ตาม ด้วยเหตุผลหลายประการ ผู้ผลิตหลายรายมักใช้อินเทอร์เฟซ RCA หรือแม้แต่อินเทอร์เฟซสเตอริโอขนาดเล็ก 3.5 มม. สำหรับการส่งสัญญาณ S/PDIF เมื่อเวลาผ่านไป อินเทอร์เฟซ RCA และ 3.5 มม. จะกลายเป็น "มาตรฐานทางแพ่ง" เราจะพูดถึงอินเทอร์เฟซโคแอกเซียลและอินเทอร์เฟซแบบออปติคัลในรายละเอียดในภายหลัง
อินเทอร์เฟซโคแอกเซียลมีสองประเภท หนึ่งคืออาร์ซีเอโคแอกเซียลอินเทอร์เฟซ และอีกอันคืออินเทอร์เฟซโคแอกเซียล รูปลักษณ์ของอดีตนั้นไม่ต่างจากอินเทอร์เฟซ RCA แบบอะนาล็อก ในขณะที่ส่วนหลังนั้นคล้ายกับอินเทอร์เฟซสัญญาณที่เรามักใช้กับทีวีทั่วไปเล็กน้อย และมีการออกแบบการล็อค ขั้วต่อสายโคแอกเซียลมีตัวนำศูนย์กลางสองตัว ตัวนำและตัวป้องกันใช้แกนเดียวกัน และอิมพีแดนซ์ของสายคือ 75 โอห์ม
สายโคแอกเชียลพร้อมอินเทอร์เฟซโคแอกเซียล BNC
อิมพีแดนซ์การส่งสัญญาณโคแอกเซียลจะคงที่และแบนด์วิดท์การส่งสูง จึงสามารถรับประกันคุณภาพเสียง อย่างไรก็ตาม แม้ว่ารูปลักษณ์ของอินเทอร์เฟซ RCA โคแอกเซียลจะเหมือนกับอินเทอร์เฟซแบบอะนาล็อกของ RCA แต่ไม่ควรผสมสายเคเบิลเข้าด้วยกัน เนื่องจากสายโคแอกเชียล RCA มีอิมพีแดนซ์คงที่ 75 โอห์ม สายเคเบิลแบบผสมจะทำให้การส่งสัญญาณเสียงไม่เสถียรและทำให้คุณภาพเสียงลดลง
ชื่อภาษาอังกฤษของอินเทอร์เฟซใยแก้วนำแสงคือ TOSLINK ซึ่งมาจากมาตรฐานทางเทคนิคที่กำหนดโดยโตชิบา (TOSHIBA) และโดยทั่วไปอุปกรณ์จะทำเครื่องหมายเป็น "ออปติคัล" อินเทอร์เฟซทางกายภาพแบ่งออกเป็นสองประเภท ประเภทแรกเป็นแบบหัวสี่เหลี่ยมมาตรฐาน และอีกแบบเป็นแบบหัวกลมที่คล้ายกับขั้วต่อ TRS ขนาด 3.5 มม. ที่พบได้ทั่วไปในอุปกรณ์พกพา เนื่องจากส่งสัญญาณดิจิตอลในรูปแบบของพัลส์แสง จึงเป็นความเร็วในการส่งที่เร็วที่สุดจากมุมมองทางเทคนิค
ขั้วต่อไฟเบอร์ออปติกแบบสี่เหลี่ยมและกลม
การเชื่อมต่อไฟเบอร์ออปติกสามารถทำให้เกิดการแยกไฟฟ้า ป้องกันสัญญาณรบกวนดิจิตอลจากการถูกส่งผ่านสายกราวด์ และช่วยปรับปรุงอัตราส่วนสัญญาณต่อสัญญาณรบกวนของ DAC อย่างไรก็ตาม เนื่องจากต้องใช้พอร์ตเปล่งแสงและพอร์ตรับสัญญาณ และการแปลงตาแมวของทั้งสองพอร์ตนี้ต้องใช้โฟโตไดโอด จึงไม่มีการสัมผัสกันอย่างใกล้ชิดระหว่างไฟเบอร์ออปติกและโฟโตไดโอด ซึ่งจะทำให้เกิดความผิดเพี้ยนแบบดิจิทัลที่กระวนกระวายใจ และสิ่งนี้ การบิดเบือนถูกซ้อนทับ ควบคู่ไปกับการบิดเบือนในกระบวนการแปลงโฟโตอิเล็กทริก มันแย่กว่าโคแอกเซียลมากในแง่ของการกระวนกระวายใจดิจิทัล ดังนั้นตอนนี้อินเทอร์เฟซใยแก้วนำแสงจึงค่อยๆจางหายไปจากการมองเห็นของผู้คน
สินค้าอื่น ๆ ของเรา:
